Don’t touch me!

Wat is osteopathie toch een prachtig beroep!

Zoals de meesten wel weten behandel ik dieren en mensen. 

Dit verhaal gaat over een zeer levendig klein hondje, een Podengo. Van zichzelf al een temperamentvol en energiek ras.
De hulpvraag was dat hij steeds richting zijn staart hapt en het vermoeden was dat hem hier iets niet lekker zat. 

Enthousiast met een randje
Soms heb je van die overenthousiaste honden die eerst even moeten wennen en even tijd nodig hebben om rustig te worden. Deze lieverd werd niet rustig maar stond AAN! Hij was als een roadrunner om me heen aan het rennen en energie voor tien. 

Nou heb je enthousiast gedrag maar je hebt ook enthousiast gedrag wat eigenlijk helemaal niet zo enthousiast is maar eerder een hyperstaat van zijn is. Een overdreven drang om te bewegen. Enerzijds omdat ze het moeilijk vinden om bepaalde emoties aan te gaan of niet weten wat ze ermee aan moeten. Anderzijds kan overmatig bewegen een manier zijn om pijn te dempen. 

Ik wilde het hondje onderzoeken maar dat liet hij echt niet toe. Toen ik bij zijn lendenen en bekken kwam wilde hij me bijten, rukte zich los, draaide zich om en wilde me met een sprong richting mijn gezicht grijpen. Gelukkig greep het baasje op tijd in en kon ik hem tegelijk in de lucht een duw naar achter geven.

Regel nummer 1
Ik ben niet van suiker maar ik heb wel als regel nummer 1 dat ik veilig moet kunnen werken anders stop ik de behandeling. 

Toch was er iets met het hondje waardoor ik toch wilde kijken of het zou lukken. Want als mijn onderbuikgevoel klopte…

In overleg met zijn baasjes hebben we hem weten te stabiliseren. Het was best hilarisch, zij met leren barbecuehandschoenen aan die kleine kronkel vasthouden, ik die tussen hun armen door op de tast het hondje onderzoekend aan het behandelen was. 

Onderzoekend behandelen
Hiermee bedoel ik dat ik niet eerst een heel onderzoek doe en dan ga behandelen maar dat ik meteen behandel wat ik tegenkom tijdens mijn onderzoek. Vaak doe ik dat als ik wat sneller moet zijn. Baby’s en kinderen met een korte spanningsboog, jonge dieren of zoals in dit geval een hyperactief hondje met toch wel flink wat pijn. 

Er was veel spanning in de bekkenorganen, het bekken zelf en de borstspieren (even globaal). Ik ben dit heel zacht gaan behandelen en heb heel veel liefde en rust door mijn handen laten gaan. Klinkt misschien ‘gek’ maar dit werkt echt.
Terwijl ik bezig was ontspande hij en zei ik tegen de baasjes dat ze hem wel los konden laten. Hij bleef staan en ik kon hem overal aanraken zonder dat hij maar zelfs omkeek. Hij hobbelde wat om ons heen waarbij je meteen kon zien dat zijn hele beweging verbeterd was. Hij was niet met een stijve rug als een roadrunner aan het rondrennen, maar hij met een rustig drafje liep hij rond en je zag heel duidelijk een mooie ‘bounce’ in zijn wervelkolom. En, heel belangrijk voor mij, zijn hele gedrag was kalm.

Baasjes helemaal blij natuurlijk, ik ook, want het blijft na al die jaren echt zo mooi werken. Geweldig wat een verschil osteopathie kan maken. 

Ik had niet gedacht dat ik hem kon helpen, het was niet veilig, toch is het samen met de baasjes gelukt. Super fijn. Weer een leventje blijer mogen maken. Blij dat ik mijn onderbuikgevoel gevolgd heb;-)