Spoedgeval

Normaal doe ik geen spoedgevallen. Dat is niet mijn werkgebied, dat is voor een (dieren)arts. Maar toen ik vorige week gebeld werd door een eigenaresse van een paard en een filmpje opgestuurd kreeg van hoe ze erbij stond ben ik ‘s avonds toch nog met kinderen en al (“ik ga mee mama!”) in de auto gesprongen. Wel natuurlijk geadviseerd in de tussentijd de DA te informeren en te overleggen . 

Daar aangekomen bleek het paard al een aantal uur geen kant meer op te kunnen. Eén voorbeen wilde niet meer meedoen. Maar dan ook echt niet. Neurologische testen bevestigden waarom. 

Ik ben met logisch nadenken gaan behandelen, er was weinig te verliezen. 

Tijdens de behandeling bleef ik een onderbuik gevoel houden dat er ergens nog iets behandeld moest worden maar door de toestand van het paard was het moeilijk te bepalen waar. Ik had wel een regio maar ik wilde het specifieker weten. 

Hierop heb ik Arine Kruyt gebeld van craniopaard.nl. Na de casus te horen kon ze met haar speciale talent mij heel goed vertellen welke plek ook meegenomen moest worden. Daar had ik geen techniek voor geleerd maar die kon ik ter plekke wel verzinnen. Tenslotte, als je de anatomie kent en begrijpt kan je veel technieken zelf aanpassen. 

Na een poosje behandelen durfde ik het aan om het paard te laten lopen. Ter stabilisatie heb ik het bekken vastgehouden en zijn we gaan proberen te lopen. En wat denk je? Ze liep weer!! Moeizaam natuurlijk en met flink wat compensatie maar ze liep! En nog op een vrij snel tempo ook. Omdat dit stabieler is dan langzaam lopen (denk aan fietsen) hebben we ook gekeken hoe ze zich hield bij een langzamer tempo. Ook dat ging. 

De eigenaresse heeft de dierenarts gebeld en na samen mijn bevindingen besproken te hebben durfden we haar wel de nacht door te laten komen. 

Volgende ochtend contact gehad. Het paard was goed de nacht doorgekomen en had zelfs op andere plekken gestaan en gegeten 😉 Ook had ze inmiddels kunnen liggen en weer op kunnen staan en een pasje gedraafd. Wat ontzettend fijn om dat te horen🙏🏼

Teamwork van de eigenaresse, Arine Kruyt en mijn eigen osteopathische kennis en vooral ervaring. Dit is wat samenwerking kan doen.

Zoals mijn gevoelige zoon zei “Ik voel dat het paard weer blij is.” Dat denk ik ook en ik hoop elke dag een beetje meer komende tijd. 

Als dank verraste de eigenaresse Arine en mij met een prachtige bos bloemen en chocola. Super lief!

Wat heb ik toch een geweldig beroep en wat mag ik toch mooie dingen doen.
Ik blijf erbij, er is altijd meer mogelijk dan ons geleerd wordt.